นี่เป็นหนึ่งในบทความเกี่ยวกับสุขภาพ เป็นครั้งคราวของเรา เกี่ยวกับความพยายามของชุมชนหนึ่งในการปิดช่องว่างระหว่างสุขภาพของชนพื้นเมืองและไม่ใช่ชนพื้นเมืองในดินแดนทางเหนือ อ่านซะยาวเลย
คุณสามารถเห็นช่องว่างที่ขับผ่านถนนสายหลักของ Katherine ใน Northern Territory หน้าต่างร้านค้าที่พัง ฝุ่น เก้าอี้รถเข็น ไม้ค้ำยัน และร่างกายที่มีผ้าพันแผล บ่งบอกถึงสุขภาพที่ไม่ดีและความไม่เท่าเทียมกัน ความแออัดยัดเยียดและการไร้ที่อยู่อาศัยแผ่ซ่าน
ไปทั่ว และไม่มีทางบรรเทาจากความร้อนที่บีบคั้นได้น้อยมาก
เช่นเดียวกับเมืองอื่นๆ ที่มีขนาดเดียวกันนี้ แคทเธอรีนมีโรงพยาบาลเป็นของตนเอง ที่นี่ปัจจัยทางสังคมและสิ่งแวดล้อมเป็นตัวขับเคลื่อนการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ตัวอย่างเช่น เมืองนี้มี อัตรา คนไร้บ้านสูงที่สุดในออสเตรเลีย ในเขตอำนาจศาลที่มีอัตราการจำคุกสูงสุดอายุขัยต่ำสุดและผลการศึกษาที่ตกต่ำที่สุด ช่องว่างในแคทเธอรีนเป็นช่องว่าง
โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน ทำให้มีเจ้าหน้าที่ประจำแผนกฉุกเฉินเข้ามาและผ่านประตูรับเข้าและออกจากโรงพยาบาลที่หมุนเวียนตลอดเวลา ผู้เข้าร่วมประชุมเป็นประจำแบ่งออกเป็นสองประเภทกว้างๆ
ประมาณ 1 ใน 3 ป่วยหนัก ทุพพลภาพจากการเจ็บป่วยหรืออาการเรื้อรัง เกือบทั้งหมดได้รับการสนับสนุนจากความท้าทายทางสังคมที่ยิ่งใหญ่ แม้จะมีการเหมารวม แต่ก็เป็นกลุ่มที่ไม่ค่อยดื่มแอลกอฮอล์
ในทางตรงกันข้าม กบเป็นแรงผลักดันสำหรับอีกสองในสาม ซึ่งมักเป็นผลโดยตรงจากแอลกอฮอล์และภาวะแทรกซ้อนของมัน เป็นอีกครั้งที่ความเจ็บป่วยและการกีดกันทางสังคมแพร่หลาย
ผู้เข้าร่วมบ่อยที่สุดคือชนพื้นเมือง พวกเขามาจากชนเผ่าต่าง ๆ ประมาณ 30 ชาติแต่ละเผ่ามีภาษาที่เป็นเอกลักษณ์ ส่วนใหญ่อยู่ห่างจากคลื่นลูกแรกของการล่าอาณานิคมเพียงสามหรือสี่ชั่วอายุคน
กว่าสองในสามเป็นคนไร้บ้าน ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่หล่อหลอมโดยกองกำลังที่ละเอียดอ่อนและต่อเนื่องของการล่าอาณานิคมและการพลัดถิ่นที่ตามมา
มีเพียง 1 ใน 5 ของผู้เข้าร่วมประชุมประจำเท่านั้นที่สามารถใช้บริการรถยนต์ในเมืองที่ไม่มีบริการขนส่งสาธารณะ (นอกเหนือจากรถโรงเรียน) สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพของผู้คนในเขตร้อน ซึ่งระยะทางไกล
และร้อนระอุจากที่ซึ่งชนพื้นเมืองส่วนใหญ่อาศัยอยู่ไปยังร้านขายยา
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้เข้าร่วมงานมากกว่าครึ่งมักไม่ทานยา ซึ่งมีส่วนช่วยในการนำเสนอต่อแผนกฉุกเฉิน
สำหรับผู้นำเสนอโรงพยาบาล Katherine บ่อยๆ ความยากจนและความเจ็บป่วยเป็นของคู่กัน เมื่อคุณอาศัยอยู่ในบ้านที่มีผู้คนพลุกพล่าน และการ์ดจ่ายไฟ A$20ที่จ่ายเครื่องปรับอากาศจะหมดอายุในวันที่อุณหภูมิ 43 ℃ ซึ่งเป็นวันที่หัวใจ ปอด และไตของคุณทำงานผิดปกติอย่างเรื้อรัง และอินซูลินในตู้เย็นจะค่อยๆ อุ่นขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ เบอร์ฟรีที่คุณสามารถโทรขอความช่วยเหลือคือ “000” สำหรับการเดินทางรถพยาบาลไปโรงพยาบาล
สิ่งเหล่านี้คือความท้าทายในโลกแห่งความเป็นจริงในการปิดช่องว่างด้านสุขภาพของชนพื้นเมือง แต่ความท้าทายเหล่านี้สามารถเอาชนะได้ เราเพิ่งเผยแพร่หลักฐานว่าโปรแกรมที่ขับเคลื่อนในท้องถิ่นสามารถสร้างความแตกต่างได้อย่างไร
เมื่อผู้ที่อ่อนแอที่สุดของเมืองเข้าร่วมแผนกฉุกเฉิน โปรแกรมจะเชื่อมโยงพวกเขาเข้ากับการดูแลเบื้องต้นและการสนับสนุนอื่นๆ นอกจากนี้ยังจัดการกับปัจจัยพื้นฐานที่ทำให้ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เช่น คนไร้บ้านหรือที่อยู่อาศัยไม่เพียงพอ ประเด็นการส่งต่อเข้าสู่ช่วงเวลาวิกฤตเมื่อผู้คนเลือกที่จะไปโรงพยาบาลเพื่อขอความช่วยเหลือ
นี่เป็นโอกาสที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยเหตุนี้ โปรแกรมจึงนิยามคำว่า “ความช่วยเหลือ” ใหม่นอกเหนือจากกระบวนทัศน์ด้านชีวการแพทย์เพื่อปรับปรุงสุขภาพและใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดอย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
สิ่งนี้ตรงกันข้ามกับวิธีการในอดีตที่มีพื้นฐานมาจากระเบียบวินัยและกฎหมายซึ่งล้มเหลวในการช่วยเหลือผู้คนที่ประสบความแตกแยกจากความเจ็บป่วย คนไร้บ้าน และแอลกอฮอล์อย่างมีความหมาย
ในบรรดาผู้ที่ได้รับการสนับสนุน 109 คนในช่วง 10 เดือนแรกของโครงการ มีการนำเสนอแผนกฉุกเฉินลดลง 23% รายงาน ของGrattan Instituteพบว่าผู้ที่ด้อยโอกาสที่สุดที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกลมีโอกาสน้อยที่สุดที่จะเห็นหรือเข้าถึง GP
ใน Katherine ผู้คนจำนวนมากมาแผนกฉุกเฉินด้วยโรคเรื้อรังบ่อยๆ จะได้รับประโยชน์จากการดูแลโดย GP หรือผู้ให้บริการปฐมภูมิอื่นๆ โปรแกรมนี้ได้รับการพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปในช่วงห้าปีที่ผ่านมา โดยเริ่มจากการทำความเข้าใจว่าใครคือผู้มารับบริการที่โรงพยาบาลเป็นประจำ จากนั้นจึงให้ชุมชนเข้ามามีส่วนร่วม
ศูนย์กลางของความสำเร็จของโปรแกรมคือการสนับสนุนจากชุมชนนี้ พันธมิตรหลักสี่ราย ได้แก่ โรงพยาบาล, Wurli-wurlinjangบริการด้านสุขภาพของชาวอะบอริจินในท้องถิ่น, องค์กรที่อยู่อาศัยของชาวอะบอริจินในท้องถิ่นและบริการด้านสุขภาพและบริการที่เกี่ยวข้องของชาวอะบอริจินระดับภูมิภาค Katherine
พันธมิตรรายอื่นๆ รวมถึงศูนย์คนไร้บ้านแห่งแรกใน Katherine (ศูนย์รับ-ส่งและพื้นที่ชุมชนสำหรับคนไร้บ้าน) รวมถึง St John Ambulance, Mission Australia, Red Cross และแผนกที่อยู่อาศัยในอาณาเขต
